JEZIČKA POLITIKA EVROPE: PLURILINGVIZAM

Sažetak

Utokumodernog razdoblja Evropa je postala sklop nacionalnih suverenih država. što se tiče razvoja evropskih jezika, u ovom kontekstu primjetno je to da jezička dinamika u suvremenom društvu ima svoje karakteristike. Jezici sve više dolaze u kontakt i društva se sve više razvijaju u kozmopolitska i višejezička okruženja. Iz takve situacije se rađa potreba da se neki jezici stave u upotrebu kao jezici za sporazumijevanje, neovisno o jezičkim granicama. Kao što je poznato, sve je izraženija tendencija da se za takve međurazmjene koristi engleski. Međutim, Evropljani odbijaju dozvoliti da taj jezik postane jedini nužni posrednik u njihovim odnosima. Evropa je takva da ne može sebi dopustiti žrtvovanje svoje jezičke raznolikosti u korist jednog jezika, već, zapravomora osigurati opstanak te raznolikosti. Jedini izlaz iz ove situacije je da svaki Evropljanin ima mogućnost od početka školovanja učiti engleski kao globalni jezik komunikacije i još jedan ili više ostalih jezika – plurilingvizam. Trebalo bi na osnovu raznolikosti izgraditi evropski identitet i kulturnu svijest, što bi opravdalo stvaranje neke vrste nadnacionalnog identiteta. Pogledi i stavovi stanovnika evropskih zemalja počinju se izgrađivati od rane dobi, unutar obrazovnog sistema koji oblikuje njihovu građansku svijest. Napredujući na tom putu, na učenje stranih jezika će se sve više gledati kao na vlastito obogaćivanje i doprinos evropskoj solidarnosti. Jean Monnet, jedan od glavnih graditelja evropskog jedinstva, rekao je da bi - kad bi ponovno morao krenuti od početka – počeo sa Evropom kulture, a ne Evropom ekonomije. U duhu njegove ideje, možemo slobodno zaključiti da naš stvarni put prema Evropi sutrašnjice, treba biti Evropa obrazovanja.